Terceiro acto: Ecce homo

Levo varios días nos que non sei o que quero. Teño unha ferruxe mental que eclosiona entre si e fai que salten faíscas sen senso ningún. Non sei que facer. Non sei que carallo facer. Mátame a mensaxes, éncheme de chamadas e de intentos de conversa polo messenger. Loubada sexa a deusa Atenea!! Si, agora son unha deusa... antes? a parva que non sabía que ostentaba encol da testa dous fermosos e expléndidos apéndices denominados vulgarmente como "cornos". Non consigo entendelo. Como podes querer a alguén con tódalas túas forzas e mancalo desa maneira? Xuro que non o concibo. PERO por favor, agardade, que agarde o público impaciente que se achega a maior das noticias!!! Resulta que me confesa, non entendo con que intencionalidade, que a outra non tivo paciencia para complacela sexualmente. MANDA CARALLO!! Fun vendida e aldraxada por NADA. Agora mesmo o meu amor e dedicación están no fondo da cotización bursatil. Síntome coma unha puta do amor. "100 euros porque me deas aloumiños e un almorzo pola mañá". Definitivamente son unha puta estafada... quitáronme os cen euros e a dignidade. Agora non sei a quen ofrecerlle os meus servizos. Como podo ter eu o meu ego ante semellante panorama? Isto é unha comedia aristotélica en toda regra e en calquera momento o público solícito esixirá un final lóxico e contundente que culmine de xeito grácil esta obra dividida en tres simétricas partes. Abofé que o momento chegará e o guionista mirará satisfeito o sublime resultado da súa retorcida obra de ficción. Señor escritor. Cúspolle na cara. Deixe de darme polo cu e, vaia ao puto carallo e como protagonista indiscutible da súa creación dramática, déame o que merezo. Estou farta de refugallo inferior á miña magnitude. Son unha puta con clase, de luxo.

Cordialmente...

Atenea, deusa de inxenuidade.